اثر بخشی شیوه درمان شناختی - رفتاری بر سوگیری های تفسیر در دانش آموزان مضطرب اجتماعی دوره اول متوسط شهر یزد

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تأثیر شیوه درمان شناختی- رفتاری گروهی بر سوگیری تفسیر در دانش آموزان مضطرب اجتماعی دوره اول متوسطه شهر یزد بود. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و برای اجرای آن از روش آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی می باشد که در دوره اول متوسطه شهر یزد در سال 94-93 مشغول به تحصیل می باشند. در این پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری آزمایشی (در دسترس) تعداد 15 نفر در گروه آزمایشی و تعداد 15 نفر در گروه گواه قرار گرفته است. برای گردآوری داده ها از ابزارهای؛ الف) مقیاس اضطراب اجتماعی برای نوجوانان(sas-a ، لاجرکا ، 1999)؛ ب) پرسشنامه پیامدهای رویدادهای منفی اجتماعی (ویلسون و راپی، 2005)؛ ج) مصاحبه بالینی ساختاریافته برای اختلال اضطراب اجتماعی بر پایه ملاک های تشخیصی dsm-iv-tr استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پرسش نامه، در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت. در سطح آمار توصیفی از آمارهایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است و در سطح آمار استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که: درمان شناختی-رفتاری گروهی، بر کاهش نمرات سوگیری های تفسیر شرکت کنندگان در پس آزمون گروه آزمایشی تأثیر داشته است. درمان شناختی-رفتاری گروهی بر ابعاد سوگیری های شناختی (خود ارزیابی منفی و ادراک ارزیابی منفی توسط دیگران) دانش آموزان مضطرب اجتماعی تأثیر معنی داری دارد. کلمات کلیدی: درمان شناختی- رفتاری گروهی، اضطراب اجتماعی، سوگیری تفسیر